Secesyjne wnętrze, czyli dom z XIX-wiecznym charakterem

      Secesja była prądem w sztuce, które zawojował dusze i umysły artystów na przełomie XIX i XX stulecia. Kierunek objął nie tylko malarstwo i rzeźbę, ale także architekturę i wystrój wnętrz. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa seccesio, które oznacza odłączenie, oddzielenie się. Młodzi artyści tworzący w tym duchu chcieli porzucić XIX-wieczny brak stylu i realizm, za to pełnymi garściami czerpali ze sztuki japońskiej.

    Niemalże naturalnym miejscem, dla którego możemy przygotować secesyjne projekty wystroju, są mieszkania w kamienicach z przełomu XIX i XX wieku. Architekt czy biuro projektowe podpowie, jakie cechy charakteryzowały ówczesne wnętrze i jakie było ówczesne wyczucie stylu.

      Charakter secesji chyba najlepiej oddaje twórczość Gustava Klimta, w tym znane dzieło „Pocałunek” z 1908 roku. Secesjoniści skupili się na sztuce użytkowej, nadając codziennym przedmiotom, a także dziełom sztuki płynne linie, wykorzystując asymetrię i skomplikowane kompozycje. Za materiał służyły: szkło, ceramika, metal (w tym żelazo), drewno i kamienie półszlachetne. Jako dekory najczęściej wykorzystywano smukłe kobiety i rośliny pnące lub wijące się, które są widoczne nawet na kamienicach wybudowanych w tamtym okresie.